Zasilania z lądu

Zasilania z lądu to koncepcja żeglarska, która oznacza, że podłączasz system elektryczny łodzi do tego, co znajduje się na lądzie. Na dużych statkach podłączasz się do systemu wysokiego napięcia grubym kablem. Na pokładzie statku znajduje się wówczas stacja transformatorowa i rozdzielnia, która rozprowadza energię elektryczną do różnych odbiorników statku. Oznacza to korzyść dla środowiska, że statki handlowe mają dostęp do zasilania z lądu, ponieważ na nabrzeżu w porcie nie trzeba uruchamiać żadnych silników ani silników pomocniczych.

Na łodziach rekreacyjnych zwykle oznacza to podłączenie lądowego kabla zasilającego do szafki elektrycznej znajdującej się na molo. Na pokładzie masz 230 woltów AC. Na pokładzie łodzi lądowy przewód zasilający jest podłączony do specjalnej elektrowni z wyłącznikiem różnicowoprądowym, a następnie do uziemionych gniazd elektrycznych. Zwykle ładowarka łodzi jest podłączona do zasilania z lądu, a następnie napędza układ niskiego napięcia łodzi.

Ponieważ ujemny biegun ładowarki często pokrywa się z uziemieniem ochronnym krawędzi i ujemnym uziemieniem w śrubach kilowych lub blokach silnika, oznacza to, że metalowe części łodzi zamontowane pod powierzchnią wody są narażone na silną korozję galwaniczną. Może to być spowodowane tym, że punkt uziemienia elektrycznego ma inny potencjał niż woda, łódź jest również zacumowana w słonej wodzie i wzrasta korozja. Problem można rozwiązać, instalując transformator zabezpieczający, taki jak izolatory galwaniczne lub transformatory izolujące.