Landström to termin żeglarski oznaczający połączenie instalacji elektrycznej łodzi z instalacją na lądzie. Na dużych statkach podłączenie do instalacji wysokiego napięcia na lądzie odbywa się za pomocą grubego kabla. Na pokładzie statku znajduje się wówczas stacja transformatorowa i rozdzielnica, która rozprowadza energię elektryczną do poszczególnych odbiorców statku. Oznacza to korzyść dla środowiska, że statki handlowe mają dostęp do energii z lądu, ponieważ nie ma wówczas potrzeby uruchamiania silników ani silników pomocniczych podczas postoju w porcie.
W przypadku łodzi rekreacyjnych oznacza to zwykle wyciąganie na brzeg kabla zasilającego z lądu do szafki elektrycznej umieszczonej na mostku. Otrzymasz wtedy na pokładzie napięcie prądu przemiennego 230 V. Na pokładzie łodzi kabel zasilania z lądu jest podłączony do specjalnej listwy elektrycznej z bezpiecznikiem ziemnozwarciowym, a następnie do uziemionych gniazd elektrycznych. Zwykle ładowarka akumulatora łodzi jest podłączona do prądu nabrzeżnego, a następnie zasila system niskiego napięcia łodzi.
Ponieważ biegun ujemny ładowarki często pokrywa się z uziemieniem ochronnym prądu nabrzeżnego oraz ujemne uziemienie w śrubach stępki lub blokach silnika, oznacza to, że metalowe części łodzi zamontowane pod powierzchnią wody są narażone na silną korozję galwaniczną. Może to być spowodowane tym, że punkt uziemienia sieci elektrycznej ma inny potencjał niż potencjał wody, a jeśli łódź jest zacumowana w słonej wodzie, wzrasta korozja. Problem można rozwiązać poprzez zamontowanie transformatora zabezpieczającego, takiego jak separatory galwaniczne lub transformatory izolacyjne.